شعر عربی خوانده شده
این شعر منسوب به امیرالمؤمنین (علیه السلام) است که بعد از شهادت همسرشان حضرت زهرا (سلام الله علیها) سرودند.
نَفْسِي عَلَى زَفَرَاتِهَا مَحْبُوسَةٌ / یَا لَيْتَهَا خَرَجَتْ مَعَ الزَّفَرَاتِ
لَا خَيْرَ بَعْدَكِ فِي الْحَيَاةِ وَ إِنَّمَا / أَخْشَى مَخَافَةَ أَنْ تَطُولَ حَيَاتِي[۱]
جان من با ناله هاى خود حبس شده / اى كاش جان من با ناله هايم خارج مى شد
بعد از تو خيرى در زندگانى نخواهد بود / فقط از خوف طولانى شدن زندگيم[بعد از تو] مي گريم
مَا لِي وَقَفْتُ عَلَى الْقُبُورِ مُسَلِّماً / قَبْرَ الْحَبِيبِ فَلَمْ يَرُدَّ جَوَابِي
أَ حَبِيبُ مَا لَكَ لَا تَرُدُّ جَوَابَنَا / أَ نَسِيتَ بَعْدِي خُلَّةَ الْأَحْبَابِ[۲]
مرا چه شده كه بر روى قبرها توقف مينمايم / و بر قبر دوست سلام ميكنم ولى او جواب سلام مرا رد نميكند
اى دوست تو را چه شده كه جواب سلام ما را رد نميكنى / آيا بعد از من دوستى دوستان را فراموش كردى
[۱] مناقب آل ابی طالب، ج۱، ص۲۴۰
[۲] بحار الأنوار، ج۴۳، ص۲۱۷